(Online link-Published 05.03.2011)
കാരൂരിന്റെ 'മരപ്പാവകള്‍' മലയാളത്തിലെ എക്കാലത്തേയും മികച്ച ചെറുകഥകളില്‍ പെട്ട ഒന്നാണ്. കഥാനായിക നളിനി മരപ്പാവകളുണ്ടാക്കി വിറ്റ് അന്നത്തിനു വഴി തേടുന്നവള്‍, നിരവധി കയ്പ്പു നിറഞ്ഞ ജീവിതാനുഭവങ്ങള്‍ പേറുന്നവള്‍. പക്ഷേ അവള്‍ ഒരിക്കലും പ്രസാദാത്മകത്വം കൈ വെടിയുന്നില്ല, തളരുന്നുമില്ല. കഥയിലുടനീളം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന നളിനിയുടെ ഈ പ്രസാദാത്മകത്വം, ജീവിതത്തോടുള്ള പോസ്റ്റീവ് സമീപനം ആണ് ആ കഥയുടെ ഹൈലൈറ്റ്. ടി.പത്മനാഭന്റെ ഗൗരിയും (പ്രകാശം പരത്തുന്ന പെണ്‍കുട്ടി) നമ്മുടെ മനസ്സുകളിലേക്ക് നേരേ നടന്നു കയറിയതിന് കാരണം മറ്റൊ ന്നല്ല.
http://groups.google.com/group/s29pensioners?hl=en എന്ന ഗൂഗിള്‍ ഗ്രൂപ്പില്‍ നിന്നുത്ഭവിച്ച് പല കൈ മറിഞ്ഞ് ഈയിടെ എന്റെ ഇ-മെയിലില്‍ വന്ന ഫോര്‍വേഡഡ് മെസേജിന്റെ സ്വതന്ത്ര മലയാള പരിഭാഷ -
ഒരു ദിവസം കണക്കു ടീച്ചര്‍ കുട്ടികളെ കണക്കു പഠിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം അവരോട് രണ്ടു നോട്ടുബുക്കു താളുകളിലായി തന്റെ മുഴുവന്‍ സഹപാഠികളുടെ പേരുകള്‍ ഇത്തിരി അകലമിട്ട്്് എഴുതുവാന്‍ പറഞ്ഞു.
അവരിലോരോ സഹപാഠിയേയും കുറിച്ച് ആലോചിച്ച്, അവരെ കുറിച്ച് തോന്നുന്ന ഏറ്റവും നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ രേഖപ്പെടുത്തുവാനായിരുന്നു അടുത്ത നിര്‍ദ്ദേശം. കുട്ടികള്‍ കണക്കു പീരീഡ് മുഴുവനെടുത്ത് തങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കിയ അസൈന്‍മെന്റ് ശ്രദ്ധയോടെ തീര്‍ത്തു ടീച്ചര്‍ക്കു നല്‍കി.
ശനിയാഴ്ച്ച ടീച്ചര്‍ ഓരോ കുട്ടിയുടെ പേരും ഓരോ കടലാസിലെഴുതി. അതിനടിയില്‍ ഓരോ സഹപാഠിയും ആ കുട്ടിയെ കുറിച്ചെഴുതിയത്് രേഖപ്പെടുത്തി. തിങ്കളാഴ്ച്ച ക്ലാസ്സില്‍ അത് വിതരണം ചെയ്തു. അധികം കഴിഞ്ഞില്ല, മുഴവന്‍ ക്ലാസുമുറിയും കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ പുഞ്ചിരിയാല്‍ തിളങ്ങി.
'സത്യമോ?ഞാന്‍ ഒരിക്കലും വിചാരിച്ചില്ല ഞാന്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും ആരെങ്കിലുമാണെന്ന്' 'മറ്റുള്ളവര്‍ എന്നെ ഇത്ര ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുവെന്ന് ' എന്നായിരുന്നു മിയ്ക്കവരുടേയും പ്രതികരണങ്ങള്‍ . ക്ലാസ്സു മുറിയില്‍ പിന്നീടൊരിക്കലും അതു ചര്‍ച്ച ചെയ്തില്ല. അവര്‍ തങ്ങളിലോ അവരുടെ വീടുകളിലോ ചര്‍ച്ച ചെയ്തിരിക്കാം. പക്ഷേ ആ എക്‌സര്‍സൈസ് കൊണ്ടുദ്ദേശിച്ച ഫലം അതു നേടി. തങ്ങളെ തന്നെയും പരസ്പരവും സ്‌നേഹിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ ഒരു കൂട്ടം ഉണ്ടായി !
വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു. ആ കൂട്ടത്തിലൊരാള്‍, സഞ്ചയ്, കാര്‍ഗില്‍ യുദ്ധത്തില്‍ വീരചരമം പ്രാപിച്ചു. രാജ്യം നല്‍കിയ ശവസംസ്‌ക്കാരത്തില്‍ ടീച്ചറും പങ്കെടുത്തു. എല്ലാവര്‍ക്കും അവസാനമായി ടീച്ചറും തന്റെ പൂര്‍വ്വവിദ്യാര്‍ത്ഥിക്ക്
അന്തോ്യപചാരം അര്‍പ്പിച്ചു.
ശവസംസ്്കാര ചടങ്ങിനു ശേഷം ഒരു ജവാന്‍ ടീച്ചറുടെ അടുത്തെത്തി. 'താങ്കളായിരുന്നോ സഞ്ചയ്‌യുടെ കണക്കു ടീച്ചര്‍? ടീച്ചര്‍ തലയാട്ടി. 'അവന്‍ ടീച്ചറെ കുറിച്ച് എന്നോടു ധാരാളം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.'
സഞ്ചയിന്റെ സ്കൂള് സഹപാഠികള്‍ മിയ്ക്ക പേരും അച്ഛനമ്മമാരും ടീച്ചറോടു സംസാരിക്കാനെത്തി. അവന്റെ അച്ഛന്‍ ഒരു ചെറിയ തോലുറ കാട്ടി ടീച്ചറോടു പറഞ്ഞു 'ഇത് മരിച്ചപ്പോള്‍ അവന്റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് അവര്‍ കണ്ടെടുത്താണ്. വളരെ സൂക്ഷിച്ച് മടക്കി ടേപ്പു ചെയ്‌തൊട്ടിച്ച പഴയ രണ്ടു നോട്ടുബുക്ക് കടലാസുകളായിരുന്നു അവ!സഞ്ചയിനെ കുറിച്ച് അവന്റെ സഹപാഠികള്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയ നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ ടീച്ചര്‍ എഴുതി കൊടുത്ത അതേ കടലാസുകള്‍!
'അങ്ങനെ ചെയ്തതിന് വളരെ നന്ദി, സഞ്ചയ് അതു നിധിയായി കരുതി സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു ', അമ്മ പറഞ്ഞു.
' ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും അതെന്റെ മേശവലിപ്പില്‍ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്, അര്‍ജ്ജുനായിരുന്നു അപ്പറഞ്ഞത്.
'അതു ഞങ്ങളുടെ വിവാഹ ആല്‍ബത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുവാന്‍ പൃത്ഥ്വിരാജ് തന്നു' എന്നായി പൃത്ഥ്വിയുടെ ഭാര്യ.
'എന്റേതു ഡയറിയില്‍ ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്' രശ്മി പറഞ്ഞു.
ദീപാലി ബാഗില്‍ നിന്ന് കീറിപ്പറിയാറായ അവളുടെ ലിസ്‌റ്റൈടുത്ത് ടീച്ചറെ കാണിച്ചു.'ഞാന്‍ ഇതെപ്പോഴും എന്റെ കയ്യില്‍ കൊണ്ടു നടക്കും'
കരയാനുള്ള ഊഴം ടീച്ചറിനായിരുന്നു ഇപ്പോള്‍. അവര്‍ സഞ്ചയിനും ഇനിയൊരിക്കലും അവര്‍ കാണാനിടയില്ലാത്ത അവന്റെ കൂട്ടുകാര്‍ക്കും വേണ്ടി കരഞ്ഞു.
നമുക്കു ചുറ്റുമുള്ളവരെ നമ്മള്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്, കരുതുന്നുവെന്ന്, അവര്‍ നമുക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ടവരാണെന്ന്,നമ്മുടെ ആരോ ഒക്കെ ആണെന്ന് അവര്‍ അറിയണം. എന്താ അങ്ങനെയാവാന്‍ ശ്രമം ആരംഭിക്കുകയല്ലേ?'
തിരക്ക് പിടിച്ച് ജീവിതം ഓടിത്തീര്‍ക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റിലൂടെയുള്ള ഇത്തരം സ്‌നേഹസന്ദേശങ്ങള്‍ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും നമ്മെ ചിന്തിപ്പിക്കും. നന്മ വിതച്ചാലല്ലേ നന്മ കൊയ്യാനാവൂ?മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക്് നാം അങ്ങോട്ടു നല്‍കുന്നതല്ലേ തിരിച്ചും പ്രതീക്ഷിക്കാനാവൂ?
കാരൂരിന്റെ 'മരപ്പാവകള്‍' മലയാളത്തിലെ എക്കാലത്തേയും മികച്ച ചെറുകഥകളില്‍ പെട്ട ഒന്നാണ്. കഥാനായിക നളിനി മരപ്പാവകളുണ്ടാക്കി വിറ്റ് അന്നത്തിനു വഴി തേടുന്നവള്‍, നിരവധി കയ്പ്പു നിറഞ്ഞ ജീവിതാനുഭവങ്ങള്‍ പേറുന്നവള്‍. പക്ഷേ അവള്‍ ഒരിക്കലും പ്രസാദാത്മകത്വം കൈ വെടിയുന്നില്ല, തളരുന്നുമില്ല. കഥയിലുടനീളം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന നളിനിയുടെ ഈ പ്രസാദാത്മകത്വം, ജീവിതത്തോടുള്ള പോസ്റ്റീവ് സമീപനം ആണ് ആ കഥയുടെ ഹൈലൈറ്റ്. ടി.പത്മനാഭന്റെ ഗൗരിയും (പ്രകാശം പരത്തുന്ന പെണ്‍കുട്ടി) നമ്മുടെ മനസ്സുകളിലേക്ക് നേരേ നടന്നു കയറിയതിന് കാരണം മറ്റൊ ന്നല്ല.
http://groups.google.com/group/s29pensioners?hl=en എന്ന ഗൂഗിള്‍ ഗ്രൂപ്പില്‍ നിന്നുത്ഭവിച്ച് പല കൈ മറിഞ്ഞ് ഈയിടെ എന്റെ ഇ-മെയിലില്‍ വന്ന ഫോര്‍വേഡഡ് മെസേജിന്റെ സ്വതന്ത്ര മലയാള പരിഭാഷ -
ഒരു ദിവസം കണക്കു ടീച്ചര്‍ കുട്ടികളെ കണക്കു പഠിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം അവരോട് രണ്ടു നോട്ടുബുക്കു താളുകളിലായി തന്റെ മുഴുവന്‍ സഹപാഠികളുടെ പേരുകള്‍ ഇത്തിരി അകലമിട്ട്്് എഴുതുവാന്‍ പറഞ്ഞു.
അവരിലോരോ സഹപാഠിയേയും കുറിച്ച് ആലോചിച്ച്, അവരെ കുറിച്ച് തോന്നുന്ന ഏറ്റവും നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ രേഖപ്പെടുത്തുവാനായിരുന്നു അടുത്ത നിര്‍ദ്ദേശം. കുട്ടികള്‍ കണക്കു പീരീഡ് മുഴുവനെടുത്ത് തങ്ങള്‍ക്കു നല്‍കിയ അസൈന്‍മെന്റ് ശ്രദ്ധയോടെ തീര്‍ത്തു ടീച്ചര്‍ക്കു നല്‍കി.
ശനിയാഴ്ച്ച ടീച്ചര്‍ ഓരോ കുട്ടിയുടെ പേരും ഓരോ കടലാസിലെഴുതി. അതിനടിയില്‍ ഓരോ സഹപാഠിയും ആ കുട്ടിയെ കുറിച്ചെഴുതിയത്് രേഖപ്പെടുത്തി. തിങ്കളാഴ്ച്ച ക്ലാസ്സില്‍ അത് വിതരണം ചെയ്തു. അധികം കഴിഞ്ഞില്ല, മുഴവന്‍ ക്ലാസുമുറിയും കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ പുഞ്ചിരിയാല്‍ തിളങ്ങി.
'സത്യമോ?ഞാന്‍ ഒരിക്കലും വിചാരിച്ചില്ല ഞാന്‍ ആര്‍ക്കെങ്കിലും ആരെങ്കിലുമാണെന്ന്' 'മറ്റുള്ളവര്‍ എന്നെ ഇത്ര ഇഷ്ടപ്പെടുന്നുവെന്ന് ' എന്നായിരുന്നു മിയ്ക്കവരുടേയും പ്രതികരണങ്ങള്‍ . ക്ലാസ്സു മുറിയില്‍ പിന്നീടൊരിക്കലും അതു ചര്‍ച്ച ചെയ്തില്ല. അവര്‍ തങ്ങളിലോ അവരുടെ വീടുകളിലോ ചര്‍ച്ച ചെയ്തിരിക്കാം. പക്ഷേ ആ എക്‌സര്‍സൈസ് കൊണ്ടുദ്ദേശിച്ച ഫലം അതു നേടി. തങ്ങളെ തന്നെയും പരസ്പരവും സ്‌നേഹിക്കുന്ന കുട്ടികളുടെ ഒരു കൂട്ടം ഉണ്ടായി !
വര്‍ഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞു. ആ കൂട്ടത്തിലൊരാള്‍, സഞ്ചയ്, കാര്‍ഗില്‍ യുദ്ധത്തില്‍ വീരചരമം പ്രാപിച്ചു. രാജ്യം നല്‍കിയ ശവസംസ്‌ക്കാരത്തില്‍ ടീച്ചറും പങ്കെടുത്തു. എല്ലാവര്‍ക്കും അവസാനമായി ടീച്ചറും തന്റെ പൂര്‍വ്വവിദ്യാര്‍ത്ഥിക്ക്
അന്തോ്യപചാരം അര്‍പ്പിച്ചു.
ശവസംസ്്കാര ചടങ്ങിനു ശേഷം ഒരു ജവാന്‍ ടീച്ചറുടെ അടുത്തെത്തി. 'താങ്കളായിരുന്നോ സഞ്ചയ്‌യുടെ കണക്കു ടീച്ചര്‍? ടീച്ചര്‍ തലയാട്ടി. 'അവന്‍ ടീച്ചറെ കുറിച്ച് എന്നോടു ധാരാളം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.'
സഞ്ചയിന്റെ സ്കൂള് സഹപാഠികള്‍ മിയ്ക്ക പേരും അച്ഛനമ്മമാരും ടീച്ചറോടു സംസാരിക്കാനെത്തി. അവന്റെ അച്ഛന്‍ ഒരു ചെറിയ തോലുറ കാട്ടി ടീച്ചറോടു പറഞ്ഞു 'ഇത് മരിച്ചപ്പോള്‍ അവന്റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് അവര്‍ കണ്ടെടുത്താണ്. വളരെ സൂക്ഷിച്ച് മടക്കി ടേപ്പു ചെയ്‌തൊട്ടിച്ച പഴയ രണ്ടു നോട്ടുബുക്ക് കടലാസുകളായിരുന്നു അവ!സഞ്ചയിനെ കുറിച്ച് അവന്റെ സഹപാഠികള്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയ നല്ല കാര്യങ്ങള്‍ ടീച്ചര്‍ എഴുതി കൊടുത്ത അതേ കടലാസുകള്‍!
'അങ്ങനെ ചെയ്തതിന് വളരെ നന്ദി, സഞ്ചയ് അതു നിധിയായി കരുതി സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു ', അമ്മ പറഞ്ഞു.
' ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും അതെന്റെ മേശവലിപ്പില്‍ ഭദ്രമായി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്, അര്‍ജ്ജുനായിരുന്നു അപ്പറഞ്ഞത്.
'അതു ഞങ്ങളുടെ വിവാഹ ആല്‍ബത്തില്‍ സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുവാന്‍ പൃത്ഥ്വിരാജ് തന്നു' എന്നായി പൃത്ഥ്വിയുടെ ഭാര്യ.
'എന്റേതു ഡയറിയില്‍ ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്' രശ്മി പറഞ്ഞു.
ദീപാലി ബാഗില്‍ നിന്ന് കീറിപ്പറിയാറായ അവളുടെ ലിസ്‌റ്റൈടുത്ത് ടീച്ചറെ കാണിച്ചു.'ഞാന്‍ ഇതെപ്പോഴും എന്റെ കയ്യില്‍ കൊണ്ടു നടക്കും'
കരയാനുള്ള ഊഴം ടീച്ചറിനായിരുന്നു ഇപ്പോള്‍. അവര്‍ സഞ്ചയിനും ഇനിയൊരിക്കലും അവര്‍ കാണാനിടയില്ലാത്ത അവന്റെ കൂട്ടുകാര്‍ക്കും വേണ്ടി കരഞ്ഞു.
നമുക്കു ചുറ്റുമുള്ളവരെ നമ്മള്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്, കരുതുന്നുവെന്ന്, അവര്‍ നമുക്ക് വേണ്ടപ്പെട്ടവരാണെന്ന്,നമ്മുടെ ആരോ ഒക്കെ ആണെന്ന് അവര്‍ അറിയണം. എന്താ അങ്ങനെയാവാന്‍ ശ്രമം ആരംഭിക്കുകയല്ലേ?'
തിരക്ക് പിടിച്ച് ജീവിതം ഓടിത്തീര്‍ക്കുന്നതിനിടയില്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റിലൂടെയുള്ള ഇത്തരം സ്‌നേഹസന്ദേശങ്ങള്‍ ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും നമ്മെ ചിന്തിപ്പിക്കും. നന്മ വിതച്ചാലല്ലേ നന്മ കൊയ്യാനാവൂ?മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക്് നാം അങ്ങോട്ടു നല്‍കുന്നതല്ലേ തിരിച്ചും പ്രതീക്ഷിക്കാനാവൂ?
സ്നേഹത്തിന്റെ വില അമൂല്യമാണ്‌.പ്രത്യേകിച്ച് സ്കൂള് ,കോളേജ് സുഹൃത്തുക്കളുടെ.ഒത്തിരി അനുഭവങ്ങള്‍ ഉണ്ട്. സ്വ സഹോദരങ്ങലെക്കാള്‍ നല്ല സ്നേഹബന്ധം കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന സുഹൃത്തുക്കള്‍ അമൂല്യ സ്വത്താണ്.
ReplyDeleteആശംസകള്‍.
കൈമാറും തോറും ഇരട്ടിയായ്‌ തിരിച്ചു കിട്ടുന്ന സന്തോഷമാണ് സൗഹൃദം ,,സ്നേഹം
ReplyDeleteവളരെ നല്ല പോസ്റ്റ്.
ReplyDeleteഇ മെയിലില്‍ കൂടെ വന്ന കഥ എത്ര വായിച്ചിട്ടും മതിയാകുന്നില്ല